ทั้งนี้ผู้ทรงคุณวุฒิถกประเด็นการพัฒนาเมือง ที่มีจุดร่วมของของการพัฒนาคือการกระจายอำนาจให้กับท้องถิ่น ซึ่งวันนี้เมืองไทยกำลังให้ความสำคัญกับการกระจายอำนาจให้กับท้องถิ่นค่อนข้างมาก แต่ไม่สามารถกระจายอำนาจไปได้อย่างแท้จริง เพราะวันนี้ระบบคิดยังมาจากส่วนกลาง แม้จะมีการประชุมหารือ แต่เป็นแค่การประชุมแสดงความคิดเห็นเท่านั้น แต่ไม่อำนาจในการตัดสินใจอย่างแท้จริง และในทางปฏิบัติก็ไม่ได้เป็นตามหลักการกระจายอำนาจ เช่น การทำแผนพัฒนา ฯ ส่วนกลางมักสั่งให้ทำเสร็จภายใน 7 วัน ทั้งๆที่กว่าจะได้หนึ่งแผนต้องผ่านกระบวนการมากมาย ซึ่งผลที่ออกจึงเป็นแผนพัฒนาที่ไม่ได้ผ่านการมีส่วนร่วมมากพอ โดยจะทำอย่างไรให้รัฐธรรมนูญเคารพในความเป็นท้องถิ่น ให้เกิดอิสระจัดการตัวเองได้ ควรเปิดโอกาสให้พลังท้องถิ่นเติบโต หน้าที่ส่วนกลางควรเป็นเปิดพื้นที่ พร้อมดันทรัพยากรให้กับท้องถิ่น เพื่อไปจัดการตัวเอง

ท้ายสุด รศ.ดร.จำนง สรพิพัฒน์ ให้ข้อคิดเห็นที่น่าสนใจเกี่ยวกับหลักคิดของกระบวนการมีส่วนร่วม โดย World bank เคยวิจารณ์กระบวนการทำงานของรัฐไทย คือเป็นลักษณะของกระบวนการ “DAD” โดย D ตัวแรกคือ Decision หมายถึงส่วนกลางได้คิดและตัดสินใจโครงการทุกอย่างไว้หมดแล้ว ตัวที่สอง A ย่อมาจาก Announce จากนั้นค่อยออกเป็นกฎระเบียบต่างๆ D ตัวสุดท้ายย่อมาจาก Defense คือ เมื่อมีปัญหาก็จะมีข้อแย้งเกี่ยวกับโครงการของตัวเองเสมอ ซึ่งเป็นกระบวนการที่รัฐทำทุกอย่างเอง โดยไม่ผ่านกระบวนการมีส่วนร่วมกับท้องถิ่น ภาคประชาชนอย่างแท้จริง ซึ่งในทางกลับกันรัฐไทยควรเปลี่ยนกระบวนการการทำงาน จากระบบ “DAD” เป็นระบบ “SCPAL” ซึ่ง S ตัวแรกย่อมาจาก study คือก่อนจะทำโครงการต่างๆ ต้องมีการทำวิจัยหาข้อมูลก่อน ต่อมาตัว C ย่อมาจาก consult คือ การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นจากผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งหมด (Stakeholder) ต่อมาตัว P ย่อมาจาก participation คือการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งหมด โดยไม่ใช่เพียงแค่จัดประชุมแลกเปลี่ยนความเห็น แต่จะต้องเข้ามามีบทบาทในการตัดสินใจ (final decision)ตัว A ต่อมาคือ announce จากนั้นค่อยประกาศออกเป็นกฎระเบียบต่อไป และตัวสุดท้าย L ย่อมาจาก liberalization การกระจายอำนาจให้แต่ละส่วนไปดำเนินการต่อไป ซึ่งหัวใจสำคัญที่สุด คือการให้ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทุกคนร่วมการตัดสินใจ เพราะเป็นจุดสำคัญในการกระจายอำนาจอย่างแท้จริง